Er is niets
zo bepalend voor de sfeer op school als het geluid van de bel. De bel zet de
toon. Luister je naar de bel, dan luister je naar de docenten en
leidinggevenden op school. Wat is hun boodschap aan de leerlingen? En wat zijn
hun ideeën over (de) school? Nieuwsbrieven, websites, studiegidsen; lang niet
alle leerlingen slaan er acht op. Ze slaan wel acht op de bel. Hij is er voor
alle leerlingen en wordt door iedereen gehoord.
Op een
school waar ik ooit te gast was ging er elke vijftig minuten een bel. En soms
nog één. De bel klonk dreigend: het was een harde, felle trrriinggg gevolgd
door een lange, doodse stilte. Het gesprek dat ik aan het einde van een les voerde
met een docent werd even stilgelegd toen de bel ging. Daarna schetste de docent een beeld van de school en de leerlingen dat ik helemaal kon uittekenen: de bel had alles verklapt.
Op mijn
eigen middelbare school ging er ook een bel, al noemden we hem de zoemer. De
zoemer ging ook elke vijftig minuten maar leek zich hiervan, in tegenstelling
tot de zojuist beschreven bel, bewust. Alsof hij zich excuseerde voor het feit
dat hij ons alweer moest storen, zoemde de zoemer altijd maar een halve seconde, heel zacht bovendien. We werden vriendelijk verzocht langzaam richting de volgende les te
gaan en het even te melden als we andere plannen hadden.
Door de
examens gaat er deze weken bij mij op school geen bel. Gelukkig heb ik de weken
ervoor op de bel gelet. De tonen van de bel hebben de duidelijkheid van de
dreigende bel en de vriendelijkheid van de zoemer. Onze bel laat na zeventig
minuten iedereen weten dat het tijd is om naar de volgende les te gaan, dat
daar niet over gediscussieerd kan worden en dat dat ook nergens voor nodig is:
de volgende les schijnt namelijk hartstikke leuk te worden!
Ik mis de
bel wel, maar ik ben ook blij om zelf te kunnen bepalen wanneer de les – of
wanneer mijn zin – afgelopen is. Het is daarbij een eer om de bel te mogen
vervangen. Ik bepaal nu zelf de toon waarop ik leerlingen naar de volgende les
stuur en laat hun daarmee horen hoe ikzelf over onze school denk.
Ik denk dat
ik een vrolijke bel ben, soms meer een zoemer, die elke dag iets anders klinkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten